• Вайханский

Эта чистая река, что Оресою зовётся... - Дорога к дому (Река Ореса)

Дорога к дому (Река Ореса)


                  Борис Вайханский


Эта чистая река,
Что Оресою зовётся,
Будто мамина рука
Вновь руки моей коснётся.

И омоет берега
Светлой памяти истома.
Эта быстрая река 
Дарит нам дорогу к дому.

У домашнего тепла –
Вкус свободы.
Будто мама принесла
Чаю с мёдом.

В доме, где царит уют,
Люди счастливо живут,
Гóды не считая
И во снах летая.

Устремляясь в небеса,
Ввысь взмывая словно птицы,
Мы наполним паруса,
Чтоб к истокам возвратиться.

Купол неба голубой
Тронет облаков завеса.
И воркует голубком 
Речка с именем Ореса.

У домашнего тепла –
Вкус свободы.
Будто мама принесла
Чаю с мёдом.

В доме, где царит уют,
Люди счастливо живут,
Гóды не считают,
А дети подрастают.

В светлый край мечты моей
Лунная ведёт дорожка.
Там ― на ветке соловей
У раскрытого окошка.

Пахнет яблоком пирог.
Слышен в доме смех весёлый.          
Пустят кошку на порог,
Молодые новосёлы.

У домашнего тепла –
Вкус свободы.
Будто мама принесла
Чаю с мёдом.

В доме, где царит уют,
Люди счастливо живут,
И Оресою ведомы,
Все пути приводят к дому.

...И омоет берега
Светлой памяти истома
Дарит чистая река ―
Нам дорогу к дому...

2012


Это стихотворение перевёл на белорусский язык 
поэт Григорий Бородулин (Рыгор Барадулiн)

АРЭСА

Гэта чыстая рака, 
Што Арэсаю завецца,
Быццам маміна рука
Раптам з ласкай дакранецца.

Нецярплівага рыўка
Хопіць, каб звяселіць стому.
Гэта быстрая рака
Нам бадзёрыць шлях дадому.

Хмельны ў хатняга цяпла
Смак свабоды.
Быццам мама падала
Чаю з мёдам.

Там, дзе згода і спакой,
Людзі дом шануюць свой,
Шчасце ў госці клічуць
І гады не лічаць.

На зямлю бацькоў зірнём,
Быццам птушкі з-пад аблокаў.
Воляй ветразі напнём,
Каб вярнуцца да вытокаў.

Птушкі лётаць вучаць дні.
Радасць п’е лагоду з кубка.
Хто буркоча ў цішыні.
Дзе Арэса, дзе галубка?

Хмельны ў хатняга цяпла
Смак свабоды.
Быццам мама падала
Чаю з мёдам.

Там, дзе згода і спакой,
Людзі дом шануюць свой,
Шчасце ў госці клічуць
І гады не лічаць

Поўня спіць салодкім сном.
Дрэмле зорка маладая.
Пад расчыненым вакном
Салавей свой спеў люляе.

Пахне яблыкам пірог.
Л’ецца ў хаце спеў вясёлы.
Пусцяць кошку на парог
Маладыя навасёлы.

Хмельны ў хатняга цяпла
Смак свабоды.
Быццам мама падала
Чаю з мёдам.

Там, дзе згода і спакой,
Людзі дом шануюць свой,
І Арэса гоніць стому,
Сцежкі ўсе вядзе дадому.

        
Лёгкая ў вятроў рука
Адганаяць з душы трывогу.
Дорыць чыстая рака
Нам дамоў дарогу.